COVID-19 był tematem ostatniej audycji z cyklu „Pytanie do specjalisty”. Gościem prof. Jana Kochanowicza był prof. Robert Flisiak, kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku

Panie Profesorze, od ponad półtora roku zajmuje się Pan leczeniem i diagnostyką pacjentów z COVID-19. To temat, który znowu ożył. Rozmawialiśmy kilka tygodni temu, gdy wydawało się pozornie, że pandemia uległa uspokojeniu. Zachęcaliśmy do szczepień, ale nie miało to miejsca. Jak ocenia Pan obecną sytuację? Co dzieje się w województwie podlaskim, co dzieje się w kraju? Co nas czeka?

To dużo pytań w jednym. Oczywiście wszyscy wiedzą, że mamy dużą falę zachorowań na COVID-19 akurat na Podlasiu, taką, jakiej nie mieliśmy ani rok temu, ani wiosną. Wtedy cały kraj był równo „zalany”, a nawet w poprzednich falach trochę mniej u nas było pacjentów. No i to była ta dobra strona, ale i zła, bo przez to, ale też przede wszystkim przez niewystarczającą ilość zaszczepionych, wirus zaczął szukać sobie przestrzeni do życia – bo taka jest właśnie natura każdej epidemii wirusowej. Tak naprawdę każdemu wirusowi zależy przede wszystkim na rozprzestrzenianiu się, a najłatwiej się rozprzestrzeniać tam, gdzie nie ma odporności nabytej w sposób naturalny po przechorowaniu, ani tej nabytej po szczepieniu. I dlatego nie powinno być zaskoczeniem, że akurat wybrał nasz region, czyli Podlasie i Lubelszczyznę.

Cały czas tłumaczono nam, że my jesteśmy regionem oszczędzonym, ponieważ nie ma tutaj dużych skupisk ludzi. Białystok, mimo, że ma prawie status metropolii, nie jest dużym miastem, w województwie ludność jest raczej rozproszona po niewielkich miejscowościach. To przy poprzednich falach było czynnikiem, który chronił nas, bo nie było tego przemieszczania się wirusa i on sobie nie wędrował.

To prawda. Wtedy wirus nie miał optymalnych warunków do rozprzestrzeniania się akurat u nas. Znacznie lepiej mu szło to w tych wielkich centrach miejskich oraz w województwach o dużym zagęszczeniu – pamiętamy, co się działo na Górnym Śląsku. Ale to nie znaczy, że wirus zapomniał o nas. W momencie, gdy tam już nie ma przestrzeni zbyt dużej do rozprzestrzeniania się, wiadomym było, że ogniska zaczną wybuchać u nas. W tej chwili wydaje się, że osiągnęliśmy taki punkt kulminacyjny i w ostatnich dniach pojawiły się takie jaskółki optymistyczne, które wskazują na to, że liczba zakażeń będzie zmniejszała się, ale liczba zajętych łóżek w szpitalach, jeszcze przez 2-3 tygodnie będzie na wysokim poziomie. Będzie to duży poziom zajętości, blokujący niestety dostęp do opieki zdrowotnej innym chorym. To jest właśnie ten problem, który wydają się lekceważyć ludzie, którzy się nie szczepią, bo uważają, że ich to nie dotyczy. Nawet jeżeli nie zakażą się albo zakażą się i przejdą lekko chorobę, to może to ich dotknąć, bo zabraknie dla nich miejsca w szpitalu, gdy zachorują na inną chorobę. A przyczyną jest to, że oni i im podobni nie zaszczepili się.

Panie Profesorze, czy wirus ten sprzed półtora roku, ten wiosenny i ten obecny to jest taki sam typ wirusa? Czy on się zmienia? Słyszeliśmy o różnego rodzaju mutacjach, przybywało liter w alfabecie. Na jakim etapie w tej chwili jesteśmy?

Cały czas żyjemy z wariantem Delta. To, że on tak długo z nami jest, świadczy o tym, co sugerują pewne hipotezy, że możliwości ewolucji wirusa i poszukiwania jakiejś ucieczki przed naszą obroną populacyjną zaczynają mu się kończyć. To jest optymistyczne. Oby tak było, bo w pewnym momencie zaczyna brakować miejsc na tym kolcu, który się przyczepia do receptorów, które mogłyby ulec takiej zmianie, żeby być jeszcze bardziej przylepne, czyli żeby zwiększyć zakaźność. Wygląda na to, że wariant Delta ma już najwyższą, jaką mógł osiągnąć wirus SARS-CoV-2, zakaźność. Życie pokaże, czy tak będzie. Jeżeli chodzi o różnicę, faktycznie obserwujemy pewne różnice w obrazie klinicznym. Poza tym, że właśnie wariant Delta ma większą zakaźność, czyli łatwiej jest przenieść zakażenie z jednego człowieka na drugiego, powoduje pewne różnice w obrazie klinicznym. Udokumentowaliśmy je nawet w naszych badaniach właśnie wysłanych do publikacji. Przede wszystkim widać znacznie częściej objawy dyspeptyczne, znacznie rzadziej pacjenci skarżą się natomiast na zaburzenia węchu i smaku, aczkolwiek sądzę, że w tej chwili po prostu stało się tak to oczywiste, że już nikt nie robi z tego sensacji.

Pacjenci może po prostu bardziej zwracają uwagę na dolegliwości żołądkowo-jelitowe, które są kłopotliwe, a brak węchu i smaku nie jest takim problemem?

Być może, natomiast ja bym nie zwracał na to uwagi, bo to są różnice w objawach fazy początkowej. Są one istotne bo ułatwiają rozpoznanie pozwalając na odpowiednio wczesne rozpoczęcie leczenia. Ale zagrożenie życia tak naprawdę pojawia się w 2 tygodniu choroby, bo wtedy...

więcej na www.orthodoxia.pl

Niniejsza płyta przedstawia śpiew liturgiczny trzech chórów Parafii Prawosławnej Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku. Śpiewną ofiarę Bogu składają kolejne pokolenia: dzieci, młodzież i ludzie dorośli. Każdy z chórzystów odnalazł w sobie talent i rozwija go na chwałę Bogu. Treść płyty jest skoncentrowana wokół fundamentów prawosławnej wspólnotowości. Tematyka kolejnych modlitw nawiązuje do Boskiej Liturgii, centralnego i najważniejszego nabożeństwa cyklu dobowego.

Poszczególne hymny akcentują szczególne wydarzenie roku liturgicznego, święto Paschy Chrystusowej, czyli Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, centralne i najważniejsze święto cyklu rocznego. Przedstawione na płycie utwory koncentrują Odbiorców na fundamentalnym celu modlitwy - wychwaleniu Boga, na fundamentalnym celu życia człowieka - zjednoczeniu z Bogiem w misterium Eucharystii dokonywanym podczas Boskiej Liturgii i na fundamentalnym wydarzeniu w dziejach ludzkości - zbawiennej ofierze Bogoczłowieka dokonanej w noc paschalną.

Prezentowane pieśni akcentują jeszcze jeden fundamentalny aspekt Prawosławia, a mianowicie jego powszechność. Modlitwy i ich melodie pochodzą z różnych epok i różnych prawosławnych tradycji liturgicznych. Obok monodii i śpiewu wielogłosowego, melodii liturgicznych pierwszego tysiąclecia, przedstawiono również współczesne wielogłowe opracowania, melodie monastyczne i katedralne, śpiewane dodatkowo w różnych językach. Wszystko to, mamy taką nadzieję, pozwala zrozumieć, iż śpiew liturgiczny Cerkwi ukazuje powszechność i bezgraniczność wiary prawosławnej.

Ze względu na ograniczenia covidowe postanowiliśmy, aby wspólne dzieło chórzystów zostało zaprezentowane w bezpieczny sposób. Zrezygnowaliśmy z koncertu, na którym zgromadziłoby się wielu wiernych na rzecz premiery online.

Premiera płyty 19 listopada o godz. 19.00 na antenie Radia Orthodoxia (102,7 FM) oraz na stronach internetowych Parafii Prawosławnej Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku (https://www.woskresienska.pl/) oraz Radia Orthodoxia (https://www.orthodoxia.pl/).

Promocja płyty: 21 listopada o godz. 10.00 w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku, ul. Gen. W. Sikorskiego 9.

Zadanie dofinansowane ze środków z budżetu Miasta Białegostoku